Salamanca, Ignacio Montero, Ca. 1753. Ouro fundido e cincelado
Trátase dun cáliz rococó, con abundante decoración na que se combinan motivos xacobeos con simboloxía eucarística, elementos alegóricos e vexetais. Debe o seu nome ao cóengo Andrés de Gondar, que ocupou o cargo de Chantre e que foi un dos máis destacados representantes do cabido ilustrado da época. Así mesmo, este cóengo tivo un papel destacado como mecenas e amante das artes, dotando á catedral de importantes doazóns, entre as que se atopa esta peza, de factura salmantina, aínda que probable deseño compostelán, regalada, como consta na inscrición da súa base, no ano 1753.