Descrición

Estas pezas forman parte dunha nova etapa na traxectoria do artista na que abandona o simbolismo e o prerrafaelismo, para deixarse influír pola pintura francesa e as obras de Van Gogh, incorporando unha temática rexionalista e a técnica do puntillismo, que coñece grazas a unha bolsa concedida pola Deputación Provincial que lle permitiu viaxar a París.

É unha serie formada por oito paneis que forman parte dun encargo de Francisco Lloréns para o pavillón de Galicia na Exposición Iberoamericana de Sevilla do 1929, que obtivo o primeiro premio.

Os paneis representaban escenas relacionadas coa historia de Compostela desde unha perspectiva divulgativa, mesturando temas de tradición xacobea con outros históricos e a construción da catedral. Destaca o estudo da composición, integrando as figuras, de firme debuxo, na paisaxe. As súas medidas débense á adecuación ao espazo no que estarían colocadas no recinto expositivo, seguindo unha orde cronolóxica que vai desde a Translación dos restos de Santiago e ata concluír coa figura do Mestre Mateo.

Unha vez rematou a mostra sevillana, as pezas pasaron a formar parte dos fondos da Deputación da Coruña, e exhibíronse no Pazo de Mariñán en Bergondo. No 2019, depositáronse no Museo Catedral como préstamo á Fundación Catedral, e foron expostas na Sala Manrique do Pazo de Xelmírez.