Descrición

A obra foi encargada polo Cabido, xunto con outras tres pezas, para formar parte do trascoro proxectado dentro da renovación neoclásica da cabeceira e da fachada oriental da catedral. Este ambicioso plan, que lle fora encomendado a Melchor de Prado en 1754, contemplaba a creación dun novo coro, en cuxa parte traseira se situarían dous retablos de orde corintia flanqueando outro central dedicado á Virxe da Soidade.

No retablo dedicado á Encarnación, disporíase esta Anunciación no primeiro corpo, mentres que o segundo estaría rematado polo tondo no que se representa a Visitación da Virxe a Santa Isabel.

Non obstante, dado que o proxecto non se chegou a executar, as obras pasaron a outros lugares do edificio catedralicio.

Para esta obra, Ferro tomou como referencia as Anunciacións realizadas por Mengs, concretamente a que se conserva no Palacio Real de Madrid. Segue unha presentación piramidal na que a Virxe aparece axeonllada como símbolo de humildade. Entre ela e o arcanxo san Gabriel interponse unha mesa con tapete carmín disposta en diagonal, sobre a que se atopa un pequeno floreiro con azucenas, aludindo á súa pureza. A diferenza doutras representacións tradicionais nas que María le nun atril, aquí se dispón unha canastra cos textos sobre os que estaba concentrada. Ademais, inclúe unhas tesoiras, para reforzar o carácter laborioso da Virxe. Desde a parte superior, Deus Pai e o Espírito Santo observan a escena. O arcanxo, sostido no aire, xesticula cara a María, que coloca as mans en sinal de aceptación.

É unha obra que amosa con claridade as características do estilo de Ferro: a precisión e elegancia do debuxo, o suave modelado que o relaciona coa pintura italiana, a serenidade do seus personaxes e a sobriedade da súa paleta, na que predominan tons dourados, azuis e carmíns de baixa saturación.