Descrición

Modesto Brocos, compostelán asentado en Brasil, regresou a Europa en 1897 para pintar esta obra que “soñou antes de ser pintor”. Tal e como di a sinatura, foi rematada en Roma no 1899, e o ano seguinte intentou presentala á Exposición Universal de París, sen obter o éxito desexado. Sobre a súa chegada á Catedral, non se sabe se foi un agasallo ao Cabido ou un depósito temporal do artista mentres esperaba un comprador, xa que non se conserva documentación ao respecto.

A obra estrutúrase en forma de tríptico, quedando as escenas separadas por marcos arquitectónicos: a cada lado un arco apuntado e no centro de medio punto, separados por unhas columnas helicoidais con capiteis historiados que seguen modelos presentes na catedral e mostran a Santiago Cabaleiro na Batalla de Clavijo e a Aparición da Virxe do Pilar a Santiago. Sobre cada un destes capiteis se dispón un anxo, que suxeita unha cartela sobre a imaxe central.

Na escena da dereita está representada a Predicación do Apóstolo en Santiaguiño do Monte. Santiago aparece de pé nunha posición alta, sobre unha pedra, nimbado e cun báculo na man esquerda mentres que a dereita se dirixe ao ceo.

No lado esquerdo represéntase a Traslatio dos restos a Padrón. En primeiro plano, aparece a barca na que chega desde Xafa; no segundo, a chegada a Padrón, onde dous homes vellos e dous novos o levan sobre unha pedra, podendo identificarse estes últimos cos discípulos Teodoro e Atanasio. Detrás, é posible ver un carro con bois e ao fondo identifícase o Pico Sacro, chamado Monte Ilicino na tradición xacobea.

A escena central presenta o momento previo á Inventio, cun sepulcro paleocristián de mármore bañado pola luz da estrela no medio dun bosque, gardado por dous anxos. A cartela que se dispón sobre esta imaxe contén unha inscrición en latín que identifica o corpo de Santiago o Maior: “Corpus beati Jacobi Majoris ab Herode Hierosolymi”.