Descrición

Trátase dunha obra de carácter historicista, que representa nun sentido fiel a descrición que fai a tradición xacobea do descubrimento do sepulcro apostólico, a Inventio, acontecida en tempos do bispo Teodomiro de Iria Flavia e que, entre outras fontes, foi recollida por Xelmírez na Historia Compostelá.

Alén desta obra, non se teñen moitas máis referencias deste autor compostelán, alén de coñecer que ocupou o posto de pintor oficial da fábrica catedralicia e que foi profesor de Debuxo na Sociedade Económica de Amigos do País de Santiago.

Orixinalmente destinada ao novo oratorio concibido baixo o altar maior para acoller a urna de prata cos restos de Santiago e os seus discípulos, logo do seu redescubrimento en 1879, nalgún momento, o lenzo foi adherido a unha táboa e colocado na porta da caixa forte da capela de San Fernando, de xeito que esta quedaba oculta detrás da obra.

Teodomiro aparece representado nunha cripta abovedada con arcos marmóreos e pavimento axadrezado. Atópase de pé, vestido como bispo, con vestimentas renacentistas, acompañado por un anxo que porta un incensario. Ambos observan os tres sepulcros de mármore, sendo o central, de maior tamaño e distinto material, o do Apóstolo, mentres que nos laterais estarían os seus discípulos Atanasio e Teodoro.