Breve descrición

Trátase dunha nova etapa na traxectoria do artista na que deixa atrás o simbolismo e o prerrafaelismo, deixándose influír pola pintura francesa e as obras de Van Gogh, incorporando unha temática rexionalista e a técnica do puntillismo, que coñece grazas a unha bolsa concedida pola Deputación Provincial que lle permitiu viaxar a Francia.

É unha serie formada por oito paneis que forman parte dun encargo de Francisco Lloréns para o pavillón de Galicia na exposición Iberoamericana de Sevilla do 1929, onde foron premiados co primeiro premio. Estes paneis representaban escenas relacionadas coa historia de Compostela dende unha perspectiva divulgadora, mesturando temas de tradición xacobea con outros históricos e a construción da catedral.

Nestas pezas destaca o estudo da composición, integrando as figuras —nas que destaca o firme debuxo— na paisaxe. As súas medidas débense á adecuación ao espazo no que estarían colocadas no recinto expositivo, seguindo unha orde cronolóxica dende a Traslación dos restos de Santiago e concluíndo coa figura do Mestre Mateo. Unha vez rematou mostra sevillana, as pezas pasaron a formar parte dos fondos da Deputación de A Coruña, exhibíndose no Pazo de Mariñán en Bergondo. No 2019, depositáronse no Museo Catedral como préstamo á Fundación Catedral, expoñéndose na Sala Manrique do Pazo de Xelmírez.

Representa o momento no que, trala destrución da Igrexa polas tropas de Almanzor, catro cristiáns cautivos trasladan o botín de guerra ata Córdoba: as campás.