En 1786 realízase este retablo seguindo as trazas do Santa Catarina segundo se especifica no Libro de Consejos. Mantense o gusto polos planos curvilíneos, pero os entrepanos utilizados no retablo maior xa non se utilizan aquí. A decoración, hoxe perdida, estaba composta de rocalla, típica da época de Gambino. A policromía, de tons dourados e verdes, dota ao conxunto dun aspecto marmóreo.
Canto á imaxe de San Bernardo, que ocupa a rúa central do primeiro corpo do retablo, é claramente vinculable ó obradoiro de José Ferreiro.