O retablo é, desde un punto de vista tipolóxico, similar ao de Santa Escolástica, localizado na capela de enfronte. O grupo escultórico que o preside é obra de Ferreiro, isto confirmase definitivamente pola presenza dunha inscrición que data a policromía no ano 1784; e está composto pola imaxe de Cristo crucificado tendo como elaborado fondo unha repuxada arca
da alianza e o veo do templo esgazándose, clara alusión ao que se sinala dende o Evanxeo en relación co momento da morte de Xesús. A iconografia do conxunto complétase coa ilustración da alegoría do Sagrado Sangue de Cristo a través do anxeliño berninesco que porta o cáliz. O Cristo posúe as características dos crucifixos de Ferreiro. Presenta unha lixeira inflexión dos
brazos, desenvolvemento dos bíceps e acusado arco que forma o costelar no torso. Obsérvase un contraste entre as partes brandas do ventre e a dureza ósea das cadeiras, así como na forma de inserir os músculos no xeonllo e a separación dos dedos polgares dos pés. A nota diferencial dos crucifixos de Ferreiro déixase ver na orixinal disposición dese pano de pureza que non cae abarrocadamente sobre a perna dereita, e cunha dobrez sobresafnte polo centro na parte superior, senón que se anoa cinguindo a pelve.
No 1804 a policromía do retablo ofrecía notables desperfectos, polo que frei Plácido Caamiña, mestre de obras do mosteiro, redacta un informe aconsellando que as columnas fosen pintadas.