Personaxe crave na historia de Galicia nos últimos anos do século XI e principios do século XII. Trátase da incorporación máis recente ao Panteón Real compostelán, pois aínda que foi enterrado na catedral tras a súa morte en 1126, non se sumou ao conxunto ata 800 anos despois, nun sepulcro encargado polo Cabido ao escultor Maximino Magariños.
Pedro Froilaz foi o titor de Alfonso Raimúndez, o futuro rei Afonso VII. A súa estatua xacente represéntao como un home de idade avanzada, vestido con armadura, casco e portando unha espada entre as súas mans.
Pedro Froilaz foi o titor de Alfonso Raimúndez, o futuro rei Afonso VII. A súa estatua xacente represéntao como un home de idade avanzada, vestido con armadura, casco e portando unha espada entre as súas mans.
Descrición
Pedro Froilaz, Conde de Traba, foi un personaxe fundamental na historia de Galicia na transición dos séculos XI ao XII. Foi un dos máis leais colaboradores de Raimundo de Borgoña e, tras a súa morte, fíxose cargo da educación do que habería de ser rei Afonso VII. Nas primeiras décadas do século XII, xunto con Diego Gelmírez, foron os principais responsables do poder que adquiriu a sede compostelá.
Tras a súa morte en 1126, foi enterrado na catedral de Santiago e, oito séculos despois, en 1926, os seus restos foron trasladados ao Panteón Real, encargándose a Maximino Magariños un novo sepulcro con imaxe xacente do personaxe, representado como un home de idade avanzada vestido con armadura, portando unha espada entre as súas mans e cun lebrel aos seus pés. Na inscrición do frontal, identifícaselle, incidindo no seu labor como “ayo” do monarca.
Tras a súa morte en 1126, foi enterrado na catedral de Santiago e, oito séculos despois, en 1926, os seus restos foron trasladados ao Panteón Real, encargándose a Maximino Magariños un novo sepulcro con imaxe xacente do personaxe, representado como un home de idade avanzada vestido con armadura, portando unha espada entre as súas mans e cun lebrel aos seus pés. Na inscrición do frontal, identifícaselle, incidindo no seu labor como “ayo” do monarca.