Trátase dunha curiosa evolución do modelo iconográfico creado polo Mestre Mateo no parteluz do Pórtico da Gloria e no altar maior, sobre todo, en relación con este último, ao incorporar a coroa que, durante moito tempo, desde mediados do século XIII, situábase sobre esta imaxe e que os peregrinos se colocaban sobre as súas cabezas ao acceder a ela.
Ao seu carácter apostólico, coa filacteria con inscrición ou o báculo en tau suma, ademais, elementos propios do peregrino, caso do morral que cruza o seu peito.