Descrición

Realizada cando o artista tiña dezaseis anos, trátase da súa primeira obra documentada e exposta, e marca o comezo dunha destacada traxectoria artística tras a súa formación na Academia de San Fernando e co seu pai, Federico de Madrazo.

Representa, seguindo o relato da tradición, o momento do desembarco e posterior traslado dos restos do Apóstolo desde Padrón polos seus discípulos, entre os que se atopan Atanasio e Teodoro, guiados por anxos. O corpo aparece envolto por un sudario que permite adiviñar que se atopa completo, mantendo a cabeza suxeita por un anxo e sinalada por unha aureola na que se pode ler “S. Iacobus Maior”. Este anxo podería corresponderse cun retrato de Cecilia, irmá do artista e esposa de Mariano Fortuny.

Tamén se sinalou que, en 1868, o autor tería retocado o cadro contando coa colaboración do seu amigo e cuñado Mariano Fortuny, a quen correspondería a figura que levanta os brazos ao fondo á dereita.

En 1906, a obra foi adquirida por 1000 pesetas por un coleccionista particular sevillano, e alí permaneceu ata que no 2019 a adquiriu a Fundación Catedral e pasou a formar parte dos fondos do seu Museo.

Na Hispanic Society of America, asociación á cal pertenceu Madrazo, consérvase un bosquexo da obra que presenta o mesmo esquema compositivo, aínda que con diferenzas nalgúns detalles e figuras.